Ostatnią, niezwykłą kobietą, której postać chcielibyśmy przybliżyć wam w związku z tegoroczną Koronacją Królewską jest Matka Królów – Świętosława. Urodziła się na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych X wieku. Około 980 roku została wydana za mąż za króla Szwecji Eryka Zwycięskiego. Jak zawsze w przypadku małżeństw rodów panujących, związek miał charakter polityczny. Zapewne chodziło w nim o zabezpieczenie nadbałtyckich interesów Mieszka I. Owocem tego małżeństwa był syn Olaf Skötkonung i córka Holmfryda.

Po śmierci męża lub po rozwodzie z nim (tu sagi nie są zgodne), gdy na tronie szwedzkim zasiadał już jej młody syn, ''ambitna, piękna i bardzo wyniosła” Sygryda (czyli polska Świętosława) przez długi czas odrzucała składane jej przez możnych, ale mało znaczących zalotników propozycje małżeńskie. Podobno, trzech z nich, miała nawet doprowadzić do śmierci, każąc spalić ich żywcem wraz z towarzyszącymi im sługami. Nie powiodły się również starania króla Norwegii Olafa Tryggvasona, gdyż przysłany przez niego pierścień zaręczynowy okazał się być nie złoty, tylko pozłacany. Nie to jednak stało się powodem wielkiej nienawiści Sygrydy do pretendenta do jej ręki. Podobno, jak to mówią sagi, podczas spotkania, wyprowadzony z równowagi król miał uderzyć ją w twarz rękawiczkami, co doprowadziło do natychmiastowego zerwania zaręczyn.

Około 996 roku pojmując za męża niemłodego już króla Duńczyków Swena Widłobrodego, przypieczętowała sojusz Szwecji i Danii, który został skierowany przeciw niedawnemu jeszcze kandydatowi na jej męża - Olafowi Tryggvasonowi – królowi Norwegii. W wyniku wojny Norwegowie zostali pokonani, a Tryggvason podczas bitwy morskiej pod Svold został w roku tysięcznym zabity.

Swojemu drugiemu mężowi urodziła dwóch, zasiadających kolejno na tronie duńskim synów – Haralda II i Kanuta II Wielkiego oraz córki Estrydę i Świętosławę. Gdy w 1002 roku została przez niego wypędzona, przez kilkanaście lat – zapewne do czasu śmierci swojego męża, a więc do roku 1014, przebywała na dworze swojego brata Bolesława w Polsce. Wówczas, jej obaj synowie - Harald i Kanut przybyli do Polski, by zabrać matkę do Danii. Zapewne towarzyszyła w 1016 roku Kanutowi podczas prowadzonego przezeń podboju Anglii, zakończonym jego koronacją na króla w 1017 roku. Źródła wskazują bowiem, że nasza bohaterka jeszcze wówczas żyła. W wyprawie tej brały udział oddziały wojskowe Bolesława Chrobrego, który w ten sposób wspierał zamysły polityczne siostry i swojego siostrzeńca.